677: In het diepst van de nacht - Stichting Opwekking

In het diepst van de nacht

roep ik naar U: 'Waar bent U, God?'

In het diepst van mijn pijn,

als alles zwart lijkt, roep ik het uit:

'U bent mijn enige houvast,

mijn enige zekerheid.

O, trek mij op uit de put,

houd mij vast, houd mij vast.'

U bent groter dan mijn vragen,

want soms doet het leven zeer.

Al wat ik niet zelf kan dragen

leg ik aan uw voeten neer.

U bent groter dan mijn zonden

en omarmt mij in mijn pijn.

U gaat dieper dan mijn wonden,

daarom wil ik bij U zijn.

O God, omarm mij,

ik kom heel dicht bij U.

O God, genees mij,

houd mij heel dicht bij U.

In mijn diepste verdriet

roep ik naar U: 'Waarom, o God?'

Aan het eind van mijn kracht,

moe van het strijden, roep ik het uit:

'U bent mijn enige houvast,

mijn enige zekerheid.

O, trek mij op uit de put,

houd mij vast, houd mij vast.'

U bent sterker dan mijn angsten

en een schuilplaats in de nood.

U bent bij mij als ik bang ben,

houdt mij vast tot in de dood.

Steeds weer hoort U naar mijn klagen,

telkens raakt uw liefde mij.

Niemand die mij zo kan dragen,

daarom wil ik bij U zijn.

O God, omarm mij,

ik kom heel dicht bij U.

O God, genees mij,

houd mij heel dicht bij U.

Niets kan mij scheiden van uw liefde,

niemand mij roven uit uw hand.

Ik vind vervulling in uw liefde,

heel dicht bij U.