U nodigt mij aan tafel,
om dicht bij U te zijn
te proeven van het leven,
dat U deelt door brood en wijn.
U leidt mij in de stilte,
ik volg U met ontzag,
een plaats van rust
waar ik U ontmoeten mag.
U ziet mijn hart en leven,
de onrust die verwart;
mijn onbesproken vragen,
die er leven in mijn hart.
U kent al mijn gedachten,
verbergen kan niet meer,
in vertrouwen leg ik
alles voor U neer.
De beker in uw handen,
neem ik vol liefde aan,
uit handen die verwond zijn,
waarin de tekens staan.
Geen woorden meer van oordeel,
genade onverdiend,
die aan tafel wordt geproefd
en wordt gezien.
U deelt met mij de maaltijd,
reikt mij verzoening aan.
Uw liefde is nog groter
dan de schuld die is voldaan.
U toont mij uw genade,
die werkzaam is in mij,
door de kracht van uw genade
ben ik vrij!
