Usynlige Spor - Sveinung Hølmebakk

Usynlige spor

Du lærte meg å sykla utan hender

Du var der då eg fekk min fyrste fisk

Du viste meg korleis ein pusser tenner

Du holdt rundt meg når eg var trist

At du elska meg, det har eg alltid visst

Ingen store og veldige ord

Men små, usynlige spor

Ingen store og veldige ord

Men spor som viser seg midt i den djupaste natta

Spor som ligg der mellom ein sønn og ein pappa

Men åra gjekk, du høyrde mindre frå meg

Heilt til mamma ringte seint ein kveld

Pappa ligg, han rører ikkje på seg

Eg kasta meg på fyrste toget heim

Eg måtte nå deg før det var for seint

Eg var der då du tok det fyrste steget

Eg hjalp deg å forstå kva andre sa

Og sjukdommen begynte å mista grepet

I dag er du omtrent slik som du var

Og begge har me innsett kva me har