Bir tünel kazıyorum içinden
Kaçıyorum, firarım adaletsizliğinden
Bir ışık görünüyor derinden
Çıkıyorum, sızıyorum kalbindeki delikten
Bir tren kalkıyor içimden
Taşınıyor duygularım esaret bölgesinden
Artık gökyüzü kararsın
Sarsın griliğin beni
En sevdiğim melankoli
Varsın beni unutsunlar
Ansın adımı karanlık odalar
Özler beni melankoli
Bir adam ağlıyor içinden
Gidiyor uzaklaşıyor en güzel hikâyesinden
Bir tünel kazıyorum içinden
Kaçıyorum, firarım adaletsizliğinden
Artık kıpkırmızı sabahlar bizim
Artık aşksız renkler bizim
Artık yabancı boş sokaklar bir dizi
Artık alın bütün mutlu sonlar sizin
