Umudum bitmedi bak hep aynı devam eder
Tavanı rutubet kokan odamda nevaleler
Yağmurun damlalarını güç olsa da hesap eden boş bir adamı oynuyorken zor gelir mesafeler
Gecenin arzuhali sisli bir cam
Elimde okka divit üstümde güçlü nidam
Maziye dönük boyası akıp duran şirin binam
Sanki tanıdık ve sanki yabancı gibi siman
Sessizce mesafelere tutunmak
Omzum ağır yinede sen gel bana tutun bak
Ayın hilal evresi hafifçe yokluyorum gökyüzünü
Bulutlar rahatsız bu durumdan
Boyası fuşya rengi ipek günün ton atlayıp
Omzuma yükledim şu sevgi işini son hattayım
Ben sana açım huzur biraz ben de konaklayım
Bir bankta oturdum gri montla Konak'tayım
Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert
x2
Aradan zaman geçti kalktım o banktan
Hafif adımlarımla yürüyorum yüzüme çarpan
Şu lanet gibi fırtına ne anlat bana kaptan
Bir kaç anlık mutluluğa ben güneşi satmam
Neyse, sonunda umduğum durak
Karşımda milyonlarca kalp var bugün hep aynı duran
Onlarla ilgilen dost sen beni bırak
İzmiri sevdirdiğini bilmiyordu Burak
Şuan dünyayı tanımladım sepya mavisi
Eğer kalbim bile küsse sana yok tedavisi
Bu yüzden yorgunum kadınım, bunun yok bahanesi
Sen ki göz bebeğim, eşim, bil daha nesin
Çıkarsa bir daha sesim, emin ol kavgam olur
Merak etme huzuru tutarsam, bir yere salmam onu
Bir gün, günbatımında yaklaşırsam kıyılarına
İsteğim bir sen, bir de gitmek için sandal olur
Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert
x2
Her dakika umutlarımı yitirdiğimi,
Yalnızlığa soyunduğum bir gün kendimi bitirdiğimi,
Neyse, düşünsene bulutların seni getirdiğini.
