Het lieve land
waar ik ben geboren
dat had akkers vol met koren
en het veld had honderdduizend bonte bloemen
het pleintje had zijn ouwe linden
en het cafe met blauwe blinden
en op het buffet daar stond te veel om op te noemen
en de danstent had zijn dansen
de begijntjes rozenkransen
en het park had 's zomers Sint-Cecilia
de zomeravond had muzieke(n)
blije en melancholieke
en mijn opa had zijn koperen hoempapa
en ik lag met wat zoethout in het groene grasgazon
en ik luisterde naar opa met die franse bombardon
hoempa hoempa hoempapa
en de maan was zo rond als een rijstevla
hoempa hoempa hoempapa
hoog boven Sint-Cecilia
Als 't concert was afgelopen
ging opa gauw een pilsie kopen
de pluim nog op zijn pet
en het goud nog op zijn mouwen
dan stond ie bij de tap te tanken
en hij hield niet op met schenken
al hing de hele kopersectie in de touwen
de pastoor nam nog een neutje
gaf de koster ook een scheutje
en de meester keek die avond niet zo schools
zelfs Louis van de gendarmen
had iets lekkers in zijn armen
het vrome stadje had die avond iets frivools
en ik vond mijn eerste meisje in het warme groene gras
dat ronder dan de maan en zoeter dan het zoethout was
Hoempa hoempa hoempapa
en de maan was zo rond als een rijstevla
hoempa hoempa hoempapa
hoog boven Sint-Cecilia
Aan het einde van zijn leven
hij was nog graag nog wat gebleven
werd ie soberder
hij telde al de glazen
dan liep ie bij de beukenbomen
van zijn bombardon te dromen
de dokter zei dat ie er nie meer op mocht blazen
en in zijn stille witte huisje
gaf de pastoor hem nog een kruisje
en in een zwart foedraal
daar stond zijn hoempapa
we stonden rond zijn bed te zwijgen
doen zij ie zachjes in zijn eigen
ik zal de groeten doen
aan Sint-Cecilia
En toen die zelfde avond
in het park het concert begon
toen misten ze allemaal die lieve franse bombardon
Hoempa hoempa hoempapa
en de maan was zo rond als een rijstevla
hoempa hoempa hoempapa
hoog boven Sint-Cecilia
