Eg savne den gamle sofaen så ikkje var særlig goe å sidda i
Litt for store for romme og fargen var forferdelig
Så vidt me fekk an inn døro, me gadd ikkje skru an heilt ifrå kverandre
Låntan av tante, hu fekk an aldri tebage
Eg savner Tordis og Gustav med hunden som aldri hadde sitt et halsbånd
De gikk tur kver kveld uansett ver, alltid hånd i hånd
Eg likte de godt, de ga meg noge å tru på
Av og te ser eg snurten av de men eg ane ikkje kå de helde på med nå
Eg savner Odus og Flaud og planane me la
Eg savne alt det eg hadde og alt så eg va
Savne hus med sprukne vegge, og golv så knirke
Savne å sidda i lag og bare le, ikkje tenka så langt frammøve
Eg savne bilen me hadde, den me ikkje konne stola heilt på
Måtte sjekke alt godt før kver tur og det var humpa i veien juss og nå
Men me kom okke fram, det var ikkje den plass me ikkje va
Til slutt gikk alt i mask, det svarde seg ikkje å reparera
Må la det ligga, ta min hatt og komma meg av sted
Kan ikkje bare stå å gnura på det gamla mens det nye skjer
Eg ser meg nok tebage mellom slagane
Og håpe dar e ein trygga plass te alle de goe minnane
Og håpe dar e ein trygga plass te alle de goe minnane
