Me slit kverandre ut.
Du sårar sjela mi.
Ja, du åt meg tom for alt,
så strødde du på salt.
Nå er det slutt.
Så legg deg på kne.
Et kutt e et kutt.
Det nytta ikkje be.
Kim trur du at du e?
Det var synd det enda sånn.
Men du fekk ein siste sjans.
Men den turen te Berlin
var ei perla for et svin.
Nå vil eg gå.
Eg trenge litt fred.
Så, bare stå
og flir som et fe.
Kem trur du at du e?
Du behandla meg som skit.
Som om eg va et null.
Eg va dum og gav deg tid.
Nå e det soleklart forbi.
Og ka du enn gjørr –
Om du du spørr
Ka som enn ska skje
så blir eg ikkje med.
Kem trur du at du e?
