No rydda dei vekk
dei einslege minne
tå da som har vore han Ola sitt hus.
Men ein gong i tie stod smeden der inne,
å hamra og svetta og tok seg ein snus.
Høyre du suset frå Smed-ola Løå
Der Olaen arbedde dag etter dag
No ligg da ei ro øve tufto og staen,
no kvila ein smed etter slitsomme slag.
So døydde han Ola
eit liv var te ende,
men løå ho klarte seg år etter år
ho stod der og vakla
da e slik som hende
eit hus vert åleina når eigaren går.
Høyre du suset frå Smed-ola Løå
Der Olaen arbedde dag etter dag
No ligg der ei ro øve tofto og staen,
no kvila ein smed etter slitsomme slag.
I svert longe tie
sto løå og sturde
ho kjende seg gamal med verkjande kne,
ho sakna han Ola
som snekra og mura
so kom da ein storm å då la ho seg ned.
Høyre du suset frå Smed-ola Løå
Der Olaen arbedde dag etter dag
No ligg der ei ro øve tofto og staen,
no kvila ein smed etter slitsomme slag.
So no veks da bloma
dar Olaen smidde
og no har ei løa fått endeleg ro
me tenkje så lite
på da som har vore
no susa da bere ein vind dar ho sto
Høyre du suset frå Smed-ola Løå
Der Olaen arbedde dag etter dag
No ligg der ei ro øve tofto og staen,
no kvila ein smed etter slitsomme slag.
Høyre du suset frå Smed-ola Løå
Der Olaen arbedde dag etter dag
No ligg der ei ro øve tofto og staen,
no kvila ein smed etter slitsomme slag.
