Burgemeester Beekmanlaan - Wim Sonneveld

De Burgemeester Beekmanlaan

Heeft stille huizen, hoge bomen

Gewoon een laan, hoe zou 't komen

Dat ik er altijd stil blijf staan

Die grijze huizen, rechte ramen

Ze zijn niet eens zo mooi, dat kan

Maar toch, maar toch, ik hou er van

Als van een lieve, ouwe dame

O nee, o nee, ik heb geen reden

Die deze gril van mij verklaart

Maar redenen zijn niet veel waard

En ik ben mateloos tevreeen

Met dit beperkt en klein terrein

Waar ik de eigenaardigheden

Van dit zo veel geprezen heden

Voor vijf minuten kwijt kan zijn

Wanneer ik denk aan deze laan

Dan zie ik in gedachten even

Een zorgeloos, denkbeeldig leven

Ik zie een man de tuin ingaan

Hij kent de bloemen bij hun namen

Hij bindt de roos nog even vast

Een vrouw legt linnen in de kast

De zon schijnt door de hoge ramen

Ze zijn gelukkig in m'n dromen

De kinderen springen door de straat

Totdat de dag ten einde gaat

Dan stijgt de maan boven de bomen

Alweer, alweer een dag voorbij

De nachtegaal fluit nog een wijsje

Een jongen denkt nog aan z'n meisje

Hij lacht, hij gaapt, dan slaapt ook hij

De Burgemeester Beekmanlaan

Is nu nog stil en half vergeten

Hoelang, hoelang nog, God mag weten

Voor ik de huizen leeg zie staan

Voor ik de ruiten in zie gooien

Gebroken glas, gevallen puin

Een platgetrapte achtertuin

Voor ik de bomen zal zien rooien

Ik zou, als iemand dan zou zeggen:

"Wat was daar dan zo prachtig aan?"

Mooi met m'n mond vol tanden staan

Omdat er niks valt uit te leggen

Maar als u zegt: "Stel je niet aan"

Doe ik m'n mond al niet meer open

M'n hart zal breken als ze'm slopen

De Burgemeester Beekmanlaan