Dora - Wim Sonneveld

In het bleke ochtendgloren stapelt Dora nachtclubstoelen

Want dat doet ze van tevoren, omdat ze de vloer moet spoelen

Zomaar schrobben is zo zonde, even doet ze snel de ronde

Om vooral de driekwart peuken voor het knechie in de keuken

En de bandjes van sigaren voor d'r nichie te bewaren

En vergetene corsaties zet ze thuis in kleine vazies

En de glazen met de ressies giet ze uit in doktersflessies

Want vanavond is het feest 25 jaar is Dora werkster op die club geweest

's Avonds zit ze stil e dromen of de directeur zal komen

Met een dichte enveloppe, maar geen mens komt bij haar kloppen

Somber zet ze alle flessies met de ressies op een rijtje

Zit te wachten nog een tijdje, ja ze wacht nog waar een tijdje

Maar zo tegen half elf proeft ze alle dranies zelf

En na nog een drie kwartier heeft ze stilletjes plezier

Sloeg eht daar niet half negen, nee ze kan er niet goed tegen

Ressies zijn mirakel sterk, zwaaiend gaat ze naar d'r werk

Toen ze binnen kwam toen spoog ze eerst een paar keer in d'r handen

Schoof de mensen van de stoelen, maakte stapels langs de wanden

Daarna ging ze op de ronde, nam de peuken uit de monden

Brak de brandende sigaren, om de bandjes te bewaren

Trok de dure orchideeen uit de halsdecolleten

Schuimende champagneflessen, sjouwde ze bijeen als resten

Dora zong haar morgendeunen samen met de lady kreunen

Ze kroop stotend tegen benen, om de dansvloer af te nemen

En ze plaste met de emmer op de divans en de paren

En ze stak de ruwe bezem in gepermanente haren

Met een pikkinees begonze toen de tafelsaf te sponzen

Alle poten moest ze boenen ook al stonden ze in schoenen

Eindelijk na veel proberen wisten obers en wat heren

Dora in een hoek te trekken

Waar ze met een zucht in slaap viel met een dweil om toe te dekken

Dora moest wel drie keer vragen waarom Dora werd ontslagen

Ach meneer Dora zelf had niks gemerkt had d'r plicht gedaan, gewerkt