Rob - Live In Nieuwe De La Mar, Amsterdam / 1971 - Wim Sonneveld

Ik heb van m'n ouders, God hebbe hun ziel

Teveel aan fatsoen meegekregen voor later

Ik heb 'r meer last dan plezier van gehad

En 't meest weerzinwekkende voorbeeld is Rob

Ik kende 'm pas, toen al bleek wat 't was

Een zeurende trut van 't zuiverste water

Die altijd weer aankwam en nooit was gevraagd

En door mijn fatsoen zei ik nooit: "Lazer op"

En soms werd het ook mijn fatsoen wat te veel

Dan dee ik met zo'n smoel de deur voor 'm open

Dan zei 'ie: "Wat heb je? Je kijkt zo bedrukt

Je leeft veel te eenzaam, dat maakt iemand zuur

Maar goed dat ik langs kwam, dat fleurt je wat op

Ik moest eigenlijk vaker eens langs komen lopen"

Dan daalde z'n kont langzaam neer in mijn stoel

En plakte daar vast voor de eerste paar uur

Klop-klop, daar is Rob

Met een bord voor z'n kop

In die kop zit niemendal

Dat belet 'm niet te lullen

Z'n jenever-glas te vullen

Tot ik bijna toe ben aan een hartaanval

Dan zegt 'ie: "Nou, tot gauw

Ik heb je toch niet opgehouwen

Nou, tot gauw"

"Dag Rob"

Lazer op

Lazer op

Lazer op

Bord voor z'n kop

Een keer, toen 'ie langskwam, schoot ik in m'n jas

Ik dacht 'm 'ns listig een keer te ontlopen

Ik zei: "Da's nou jammer, ik moet op bezoek"

Toen zei 'ie: "Dan loop ik zover met je op"

Ik belde in wanhoop bij iedereen aan

Hij zei: "Maar wat gek he, d'r doet niemand open

Da's ook niet zo netjes". Aan 't eind van 't lied

Zat hij in mijn stoel met dat bord voor z'n kop

En eens, toen ik met een intieme vriendin

Juist bezig was nog wat intiemer te worden

Toen bleef 'ie aan 't bellen, tot gek-wordens toe

En zei toen: "Hallo, ik hoop niet dat ik stoor

Mevrouw is familie, ja, dat zie je meteen

Nee, ik neem wel een stoel hoor, da's prima in orde

Laat mij jullie niet storen, bij dat wat je deed

Ik ben er niet he, gaan jullie rustig door"

't Werd een obsessie, ik droomde van Rob

Een droom waar ik bij in m'n zweet lag te baden

Dan was ik een vlieg en volkomen verlamd

En zat op de stoel die door Rob werd bezet

Dan zag ik dat machtige achterkwartier

Verpletterend neerkomen zonder genade

Steeds nader, steeds nader, tot ik met een gil

(Ik was maar een vlieg)

En puilende ogen omhoog schoot in bed

Maar laatst belde Kees op, die zei: "Weet je 't al

Ze bouwen die flats toch, wat wil nou gebeuren

Daar lazert een hijsblok boven op Rob

Zo dood als een pier joh, wat had je gedacht"

Die nacht sliep ik goed maar daarna begon Rob

Als dooie zo vreselijk vervelend te zeuren

Te schuiven met stoelen, geklop op de deur

Geen oog doe ik dicht en ik droom ied're nacht

Klop-klop, ben jij dat Rob

Met een bord voor z'n kop

Zwerft 'ie nou door 't helal

Dat belet 'm niet te zeuren

Door te zeuren, uit den treure

Tot ik bijna toe ben aan een hartaanval

Daar is 'ie en ik wou

Dat 'ie nou maar 'ns op wou houwen, nou

Klop-klop, klop-klop

Daar is Rob

Daar is Rob

Daar is Rob

Nog steeds een bord voor z'n kop