Als de wereld plat was, was het simpeler:
schoof ik al mijn problemen over de rand.
De wereld is een canvas, ingekleurd.
Met de losse pols, er is te veel aan de hand.
Zet de televisie uit, draai de radio naar stil,
en luister naar jezelf vanavond.
Doe de deur op slot, doe alle ramen dicht,
en luister naar jezelf vanavond.
Breek het geluid,
en hoor meer in de stilte.
Breek eruit,
en hoor meer dan wat je horen kan.
Soms was ik liever blind, heb ik teveel gezien,
omdat het om mijn aandacht schreeuwt.
Soms was ik liever blind, en doof,
dan kon ik zien wat ik geloof en horen wat ik wil.
Zet de televisie uit, draai de radio naar stil,
en luister naar jezelf vanavond.
Doe de deur op slot, doe alle ramen dicht,
en luister naar jezelf vanavond.
Breek het geluid,
en hoor meer in de stilte.
Breek eruit,
en hoor meer dan wat je horen kan.
Breek het geluid,
en luister naar de stilte.
Breek eruit,
en hoor meer dan wat je horen kan.
(herhaling)
En omdat alles escaleert,
is het einde zoek.
En iedereen blijft in zijn rol,
maar wanneer valt het doek?
Zet de televisie uit, draai de radio naar stil,
en luister naar jezelf vanavond.
Doe de deur op slot, doe alle ramen dicht,
en luister naar jezelf vanavond.