Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden
Een dag later was het al voorbij
Maar als het nog een keer goed kon sneeuwen
Kwam alles snel weer goed met mij
En misschien blijft het dan eens liggen
Wie weet zelfs langer dan een dag
Dan kan ik weer met mezelf gaan spelen
Omdat niemand anders buiten mag
Het is de wind zelf niet die ruist het zijn de bladeren
Niet de tijd zelf gaar steeds sneller maar de jaren
En zelfs kleur is maar een spel
Dat de zon speelt met je ogen
Maar het wit zou toch nog altijd een beetje feller mogen
Droom ik nu of zie ik echt iets vallen
Vanachter dit onbreekbaar glas
Een dag is net genoeg voor een sneeuwman
Als ik hier ooit nog buiten mag
Maar wil er dan nog iemand met mij spelen
Als ik hier ooit nog buiten mag
Mag er dan nog iemand met mij spelen?
Als ik hier ooit nog buiten mag
Het is de wind zelf niet die ruist het zijn de bladeren
Niet de tijd zelf gaat steeds sneller maar de jaren
En zelfs kleur is maar een spel
dat de zon speelt met je ogen
maar het wit zou toch nog altijd een beetje feller mogen
