คำสัญญาของหนุ่มบ้านนอก - ไผ่ พงศธร

ดังใบตองบ้านป่า พลัดถื่นมาเป็นใบตองกรุง

ห่อแรงงานมาจากบ้านทุ่ง ฝากคนตึกสูงจ้างไว้ใช้สอย

อาศัยข้าวแกง เป็นข้าวแลงในห้องน้อย น้อย

ยามแลงแสงตะเว็นคล้อย คิดฮอดคนคอยอยู่ทางบ้านเฮา

ป่านนี้คนทางบ้าน ห่มแสงจันทร์อุ่นพออยู่ไหม

ห่วงจนอดหวั่นบ่ได๋ ดั่งใบตองไกวยามต้องลมหนาว

อดทนสาก่อน หนี้สินผลัดผ่อนยังบ่บางเบา

ต่อสัญญาอีกหนึ่งลมหนาว ให้พรุ่งนี้เช้าหยัดยืนสู้ต่อ

* คิดฮอดผืนนายามฟ้าอุ้มฝน ลุ่มน้ำของเฮาคนจน ตจว

ได้ใส่กางเกงยีนส์ บ่เคยลืมกลิ่น ดินนาดอกหนอ

กราบหมอนขอพรให้แม่พ่อ อยู่ดีมีแฮงคอยลูกคืนเมือ

ดังใบตองบ้านป่า พลัดถิ่นมาเป็นใบตองกรุง

อยากหวนคืนสู่บ้านทุ่ง เป็นใบตองกุง บ่กล้ำ ร เรือ

เมือหมดภาระ บนเส้นทางของคนขายเหงื่อ

ชีวิตจากนั้นที่เหลือ ขอสร้างทำเพื่อคนที่เฮารัก

. ซ้ำ *