คนไม่มีแฟน ก็เหมือนเพลงที่มีแค่ทำนอง
ขาดอีกคนที่เป็นคำร้อง มาเติมทำนองชีวิตให้เต็ม
ขาดคนร่วมฝัน แลกเงินด้วยงานเหงื่อเม็ดเค็มๆ
ให้เจ้านายนำเสียงเข้มๆ ชี้นิ้วสั่งงานอย่างนั้นอย่างนี้
ไม่รู้ว่าเธอ เคยรู้สึกคล้ายๆ กันหรือไม่?
ชีวิตลูกจ้างห่างบ้านมาไกล แบบว่าเดียวดายบ่อยไหมคนดี
ทำงานไม่ไกล เจอหน้าทักทายตามฟอร์มทุกที
แต่จริงๆ แล้วลุ้นเต็มที่ ชาตินี้จะมีโอกาสบอกไหม?
* อยากมีเธอเป็นแฟน
อยากเดินควงแขน กับเธอ คนที่โดนใจ
อย่างน้อยยามเหงา ยังพอมีคนโทรคุยได้
ถามทุกข์สุข ให้กำลังใจ
เป็นอะไรที่เข้าใจกัน
ก็เลยอยากมีเธอเป็นแฟน?
หากได้ควงแขน กับเธอ คงสุขดังฝัน
เฝ้าแอบมองเธอ พอลืมเหงาไปวันๆ
ประสาคนคุ้นหน้ากัน ที่เธอไม่รู้ความจริงบ้างเลย.
หากเธอเข้าใจ ชีวิตเดียวดายของคนไกลบ้าน
แค่หันมาสบตากัน สักครั้งต่อวัน แทนการเฉยเมย
หรือเธอจะให้โอกาสเลขหมายสร้างความคุ้นเคย
โทรมาฟังถ้อยคำเชยๆ ที่ใช้เฉลยทุกอย่างในใจ
(ซ้ำ *)
เฝ้าแอบมองเธอ พอลืมเหงาไปวันๆ
ประสาคนคุ้นหน้ากัน ที่เธอไม่รู้ความจริงบ้างเลย
