Meşrep - İrfan Özata

Meşrebime sığmaz hemen unutmak

Bende yapraklar solar solmaz açmaz

Biraz kapanırım kapalı kapılar ardına

Kendimden başkasına ziyanım olmaz

Demlenir de demlenir yokluğun bende

Kemiğe dayandı acıların tam zehirmiş

Ne sen sor ne ben söyleyeyim kalbimi

Özlemine kaşınmaktan imanı gevremiş

Off be koy oradan bir orta kahve

Sensizliğimin yorgunluğunu al unuttur

Namına yakışır namahrem sözler

Gel dudaklarınla yanaklarımı tokuştur