Ταξίδια έκανα δικά μου αγαπημένα
έζησα όλες τις πληγές. που μου δωσε η ζωή
μέτρησα λάθη και σωστά μα βγήκαν μπερδεμένα
γιατί δεν έμαθα ποτέ ποιος έφταιξε πολύ
Κοιμήθηκα σε αγκαλιές δικές μου μα και ξένες
αγάπες που έσβησε του χρόνου το νερό
έκρυψα τους φίλους μου στιγμές μου περασμένες
γιατί ντρεπόμουν ψέματα να πω
Βγαίνει ένας ήλιος και κοιτάει το πρόσωπό μου
μα δε με καίει με ζεσταίνει η φωτιά
ότι αγάπησα το έκανα δικό μου
δε με κρυώνει ο αέρας που φυσά
Βγαίνει ένας ήλιος να μου δείξει τι αξίζω
δε με βαραίνει όμως ο πόνος άλλο πια
φεύγω μακριά γιατί νομίζω πως αρχίζω
να μαι εδώ ίσως για πρώτη μου φορά
