Θες να με κάνεις να πιστέψω
πως τελειώσαν όλα κι ήρθε ο καιρός
να την ξεχάσω τη ζωή
και να ξυπνάω κάθε μέρα νεκρός.
Όσο κι αν το θέλεις δεν μπορείς
ταξίδι στο κέντρο της γης.
Ψάχνεις την άκρη τα μπερδεύεις
και νομίζεις ότι όλα μηδέν.
Φταίει η μαμά που σου πουλάει
παραμύθι ότι δήθεν και δεν.
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να `ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης.
Αδρεναλίνη κανένας δε θα μείνει
μαύρη κατάρα, ανία, βαρεμάρα.
Η μέρα σβήνει
Αθήνα είσαι καμίνι
ώσπου να φέξει
να δούμε ποιος θ’ αντέξει...
Το ξέρω κάποτε τελειώνουν
όλα κάποτε μα πότε; Ποτέ!
Κάθε πρωί και κάθε βράδυ,
κάθε μέρα, κάθε νύχτα.Ποτέ!
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να `ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης,
στο κέντρο, στο κέντρο της γης.
Θα πάρω φόρα να περάσω
το μεγάλο που `χεις σκάψει γκρεμό
κι αν το ξεχάσεις μια φορά
χίλιες φορές θα σου το πω σ’ αγαπώ!
Πριν απ’ τα μεσάνυχτα να `ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης,
στο κέντρο, στο κέντρο της γης.
