นิทรรศการน้ำตา - ว่าน ธนกฤต

ตื่นมาพบเรื่องของวันใหม่

ยิ่งโตยิ่งวุ่นวาย เพราะใจเป็นของวันเก่า

ทุกครั้งที่คิดทบทวนเรื่องชีวิตคนอย่างเรา

ก็ทำให้รู้ว่าทั้งหมดนี้โชคดีแค่ไหน

ตลอดชีวิต ฉันมีเสียงเพลงใกล้กันดั่งเพื่อนข้างกาย

ต้องตื่นมาพบ ทั้งวันที่ดี และวันที่เป็นผู้ร้าย

จังหวะชีวิต นั้นมีขึ้นลงทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย

แทนที่จะร้องฟูมฟาย ลองหาความสุข ให้พบ

ยิ่งได้รู้ว่าโลกกว้างใหญ่

ยิ่งไม่อยากไปไหน เพราะรู้มีใครรออยู่

ยิ่งคว้าความรักยิ่งไกลออกไป ยิ่งใจหดหู่

แต่กลับได้รู้ว่าความสุขนั้นมันอยู่ที่ไหน

ตลอดชีวิต ฉันมีเสียงเพลงใกล้กันดั่งเพื่อนข้างกาย

ต้องตื่นมาพบ ทั้งวันที่ดี และวันที่เป็นผู้ร้าย

จังหวะชีวิต นั้นมีขึ้นลงทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย

แทนที่จะร้องฟูมฟาย แค่ยิ้มให้มันอีกครั้ง

ตลอดชีวิต ฉันมีเสียงเพลงใกล้กันดั่งเพื่อนข้างกาย

ต้องตื่นมาพบ ทั้งวันที่ดี และวันที่เป็นผู้ร้าย

จังหวะชีวิต นั้นมีขึ้นลงทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย

แทนที่จะร้องฟูมฟาย ลองหาความสุข ให้พบ

จนถึงวันนี้ ก็ยังร้องเพลง แบบไม่ต้องการคนฟังมากมาย

แค่คนที่รัก ให้ทุก ๆ วันของฉัน ไม่ต้องเดียวดาย

ไม่ว่าพรุ่งนี้ เส้นทางของเรา จะพบเจอหรือต้องแยกย้าย

ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แค่เราสุขใจ เหมือนเสียงเพลง